Perbincangan mengenai ramalan terkenal John Maynard Keynes tentang minggu kerja 15 jam yang tidak menjadi kenyataan telah mencetuskan perdebatan hangat tentang hubungan antara produktiviti, ekonomi tanah, dan budaya kerja moden. Walaupun kemajuan teknologi telah meningkatkan produktiviti secara dramatik sejak ramalan Keynes pada tahun 1930, komuniti menekankan beberapa faktor ekonomi kompleks yang menghalang visinya daripada menjadi kenyataan.
Perbandingan Minggu Kerja Sepanjang Sejarah:
- 1950: 38 jam/minggu (purata US)
- Semasa: 34 jam/minggu (purata US)
- Ramalan Keynes: 15 jam/minggu
Paradoks Nilai Tanah
Salah satu pandangan paling menarik dari perbincangan komuniti berkisar tentang hubungan paradoks antara produktiviti dan nilai tanah. Apabila produktiviti di sesuatu kawasan meningkat, kos tanah turut meningkat, mewujudkan kitaran yang berterusan yang menghalang pekerja daripada menikmati sepenuhnya manfaat peningkatan produktiviti. Fenomena ini sangat ketara di kawasan produktiviti tinggi seperti hab teknologi, di mana gaji yang lumayan pun hampir tidak mencukupi untuk menampung perbelanjaan asas.
Sebab makanan lebih mahal di New York City berbanding Oklahoma City bukanlah kerana kos penghantaran. Ia disebabkan sewa restoran dan kemudian upah yang lebih tinggi diperlukan untuk membayar semua pekerja restoran disebabkan keperluan sewa mereka yang tinggi.
Perangkap Persaingan
Struktur ekonomi moden telah mewujudkan jaringan persaingan kompleks yang melampaui produktiviti semata-mata. Pekerja mendapati diri mereka terperangkap dalam apa yang ramai gambarkan sebagai perlumbaan ke bawah, di mana bekerja lebih sedikit jam boleh menyebabkan kehilangan kelebihan persaingan dalam pasaran kerja. Ini diburukkan lagi dengan keperluan semasa untuk isi rumah berpendapatan dua, yang secara efektif menggandakan jam kerja yang diperlukan untuk mengekalkan gaya hidup kelas pertengahan berbanding generasi sebelumnya.
Cabaran Fleksibiliti
Struktur pekerjaan moden yang tegar mewujudkan satu lagi halangan besar kepada pengurangan waktu kerja. Ramai ahli komuniti menyatakan bahawa walaupun mereka sanggup menerima pengurangan gaji berkadar untuk waktu kerja yang lebih pendek, kebanyakan majikan masih berkeras dengan pengaturan kerja sepenuh masa tradisional. Ketidakfleksibilitan dalam pengaturan kerja ini memaksa ramai profesional berkemahiran ke dalam situasi pekerjaan semua-atau-tiada, menghadkan keupayaan mereka untuk memilih waktu kerja yang dikurangkan.
Faktor Taraf Hidup
Satu perspektif penting yang muncul adalah berkaitan definisi taraf hidup yang boleh diterima. Walaupun ramalan Keynes mungkin boleh dicapai secara teknikal jika kita sanggup menerima taraf hidup tahun 1930-an, jangkaan dan keperluan moden telah berkembang dengan ketara. Ini termasuk bukan sahaja keperluan asas tetapi juga akses kepada teknologi, penjagaan kesihatan, dan peluang pendidikan yang tidak wujud pada zaman Keynes.
Kesimpulannya, walaupun peningkatan produktiviti secara teorinya boleh menyokong waktu kerja yang lebih pendek, interaksi kompleks antara ekonomi tanah, tekanan persaingan, dan evolusi taraf hidup telah mewujudkan sistem yang terus menuntut jam kerja yang panjang daripada kebanyakan peserta. Penyelesaiannya mungkin memerlukan perubahan asas kepada struktur ekonomi kita, terutamanya dalam cara kita menguruskan nilai tanah dan mengagihkan keuntungan produktiviti.
Sumber Rujukan: Keynes Predicted We Would Be Working 15-Hour Weeks. Why Was He So Wrong?