Dilema Pengujian: Mengimbangi Butiran Pelaksanaan dan Pengujian Fungsian dalam Kod Legasi

BigGo Editorial Team
Dilema Pengujian: Mengimbangi Butiran Pelaksanaan dan Pengujian Fungsian dalam Kod Legasi

Komuniti pembangunan perisian sedang terlibat dalam perbahasan hangat mengenai strategi pengujian untuk kod legasi, khususnya memberi tumpuan kepada keseimbangan antara pengujian peringkat pelaksanaan dan pengujian fungsian. Perbincangan ini timbul daripada artikel terkini tentang pengendalian kod legasi, dengan pembangun berkongsi pengalaman dan pendekatan yang berbeza terhadap metodologi pengujian.

Perangkap Pengujian Pelaksanaan

Satu kebimbangan utama yang dibangkitkan oleh pembangun adalah fokus berlebihan terhadap butiran pelaksanaan dalam ujian sebenarnya boleh menyukarkan penyelenggaraan kod. Sesetengah pembangun melaporkan bahawa ujian yang terikat rapat dengan butiran pelaksanaan mewujudkan halangan tambahan semasa cuba mengubah suai atau meningkatkan kod sedia ada. Ini amat bermasalah apabila ujian diuruskan merentasi pasukan yang berbeza atau apabila bekerja dengan persekitaran CI/CD yang tegar.

Alternatif Pengujian Integrasi

Konsensus yang muncul mencadangkan pendekatan yang lebih seimbang untuk menguji kod legasi:

  1. Pengujian Peringkat Tinggi Dahulu : Daripada terus cuba menulis ujian unit untuk fungsi yang tidak boleh diuji, mulakan dengan ujian integrasi atau E2E untuk mewujudkan jaringan keselamatan asas. Pendekatan ini membantu mengekod tingkah laku sistem pada tahap fungsian sebelum mendalami perubahan peringkat lebih rendah.

  2. Pengujian Berasaskan Kes Penggunaan : Berbanding menguji butiran pelaksanaan individu, fokus kepada pengujian kes penggunaan lengkap. Contohnya:

// Pendekatan yang digalakkan (Tahap kes penggunaan):
addToBasket(basketId=1234, productId=9)
basketView = viewBasket(1234)
assert 9 in basketView

// Berbanding butiran pelaksanaan:
addToBasket(basketId=1234, productId=9)
basket = fakeDb.getBasket(1234)
assert 9 in basket

Perbahasan Pengubahsuaian vs. Penulisan Semula

Apabila berhadapan dengan fungsi legasi yang tidak boleh diuji, komuniti terbahagi kepada dua pendekatan:

  1. Pengubahsuaian Berhati-hati : Membuat perubahan minimum untuk menjadikan kod boleh diuji, yang dianggap kurang berisiko oleh ramai pembangun
  2. Penulisan Semula Sepenuhnya : Mencipta fungsi baharu dari awal dengan ujian, yang membawa risiko lebih tinggi untuk memperkenalkan pepijat baharu

Konsensus cenderung kepada pengubahsuaian berhati-hati, terutamanya untuk fungsi yang telah melalui pembetulan pepijat sebelumnya, kerana ini sering mengandungi pengendalian kes pinggir penting yang mungkin terlepas dalam penulisan semula.

Kompromi Praktikal

Pendekatan yang mendapat sokongan meluas dari perbincangan ini adalah strategi pengujian berperingkat:

  1. Ekstrak blok kod yang boleh diuji di sekitar kawasan yang memerlukan perubahan
  2. Tulis ujian untuk fungsi yang diekstrak ini
  3. Buat pengubahsuaian yang diperlukan
  4. Biarkan baki kod tanpa disentuh

Kaedah ini menyediakan keseimbangan praktikal antara mengekalkan kualiti kod dan menguruskan kelajuan pembangunan, terutamanya apabila berurusan dengan sistem legasi yang besar.

Melangkah Ke Hadapan

Perbincangan ini menekankan bahawa walaupun pengujian adalah penting, pendekatan perlu pragmatik dan sesuai dengan konteks tertentu. Kuncinya adalah mencari keseimbangan yang tepat antara liputan ujian dan kebolehselenggaraan, sambil memastikan ujian berfungsi sebagai alat yang membantu dan bukannya penghalang kepada pembangunan.